Zoekresultaten voor: *
Resultaat 721 - 740 (van 13606)
Jim van der Zee Where I come from
Wat je ook mag vinden van The Voice Of Holland, iedereen moet toegeven dat deze talentenjacht oude liedjes weer tot leven wekt. Jim van der Zee, de 23-jarige winnaar van de 2018-editie, maakte goede sier met liedjes uit de platenkast van zijn vader. Bob Dylan , Cat Stevens , Johnny Cash , Simon & Garfunkel en Leonard Cohen (Hallelujah mag natuurlijk niet ontbreken op het repertoire van deze talentenjachtdeelnemer). Don McLeans Vincent, waarmee hij tijdens de show groot applaus oogstte, ontbreekt...
2018
Album
Osees Smote reverser
Het monster op de hoes van dit Oh Sees-album zet je even op het verkeerde been. Gaat het Californische gezelschap plots op de hardrocktoer? Dat niet, want Oh Sees trekt al vanaf 1997 haar volstrekt eigen plan. Toch waart het psychedelische hardrockgeluid van de vroege jaren 70 nadrukkelijk rond op Smote Reverser, met dank ook aan het Hammondorgel van Tomas Dolas waardoor Oh Sees meerdere keren knipoogt naar Deep Purple . The Oh Sees dissen hun psychedelische rock wel op met punkvenijn. Ze smijten...
2018
Album
Tocotronic Die Unendlichkeit
Voor een generatie indie-fans in Duitsland – en een paar verdwaalde in Nederland – is Tocotronic uit Hamburg de band die 25 jaar lang steeds met je meegroeide. Als een vriendengroep waarmee je een beetje schreeuwerig jouw identiteit definieerde (Ich Möchte Teil Einer Jugendbewegung Sein; 1995). Waarmee je bier dronk en discussieerde over vormende boeken en bandjes ( The Smiths , Dinosaur Jr. , Die Goldenen Zitronen ). Waarmee je ingrijpende veranderingen doormaakte (K.O.O.K.; 1999), op reis ging...
2018
Album
Louie Vega NYC disco
Samen met zijn maatje Kenny “Dope” Gonzalez maakt “Little” Louie Vega al vanaf de jaren 90 deel uit van het dj-duo Masters At Work. De muzikale smaak van Gonzalez lag meer in funk en hiphop, terwijl Vega meer een latin-achtergrond had. Beiden vonden elkaar in de disco. Met deze invloeden creëerden zij een unieke sound die tot nog toe vaak gekopieerd is, maar zelden overtroffen. Dit leidde tot een zeer omvangrijk oeuvre van eigen producties en vooral veel remixen. Op NYC Disco laat Vega horen wie...
2018
Album
David Eugene Edwards Risha
Twee muzikanten met een grote staat van dienst treffen elkaar op dit album. De ene is David Eugene Edwards, oprichter van spookachtige rootsbands 16 Horsepower en Woven Hand . De ander is Alexander Hacke, componist van filmmuziek en vooral bekend als bassist van de grillige avantgardegroep Einstürzende Neubauten . Ze troffen elkaar aanvankelijk in de gelederen van Crime & The City Solution , de Australische cultgroep die tussen Londen en Berlijn pendelt. Wie verwacht dat deze heren relaxed op de...
2018
Album
Let's Eat Grandma I'm all ears
Het eerste dat opvalt aan I’m All Ears, de tweede cd van Let’s Eat Grandma, is het volledig ontbreken van oren op het hoesje. Zo zet het duo uit Norwich je wel vaker op het verkeerde been. In 2013 opgericht door de toen 13-jarige hartsvriendinnen Rosa Walton en Jenny Hollingworth, is hun malle-meidenmuziek onverwacht snel volwassen geworden. Zonder daarbij de ietwat duistere charme te verliezen die het debuut I Gemini (2016) zo genietbaar maakte. Dat was echter ook een beetje een rariteitenkabinet....
2018
Album
Graham Van Pelt Time travel
Zoals de titel van dit album verklapt, neemt Graham Van Pelt een duikje in de historie van de dansmuziek. De frontman van de Canadese indierockband Miracle Fortress haalt zijn mosterd vooral bij de minimale housemuziek. Zijn pulserende elektronica doet in de verte denken aan het solowerk van Hot Chip -bandlid Joe Goddard , die niet geheel toevallig op zijn plaat Electric Lines (2017) ook een ode bracht aan de geschiedenis van de dansmuziek. Veelal houdt Van Pelt het tempo laag, waardoor warme, haast...
2018
Album
Kate Nash Yesterday was forever
Kate Nash, was dat niet dat schattige Engelse meisje dat met haar debuut Made Of Bricks (2008) zo’n aardige tegenhanger vormde voor de meer streetwise Lily Allen ? En die we daarna al snel weer uit het oog verloren? Net als Allen is Nash anno 2018 toe aan album nummer 4. Maar waar ‘La Allen’ op het ingetogen No Shame aantoont zowel als mens als muzikaal te zijn gegroeid, doet Nash op (het niet voor niets door middel van crowdfunding gefinancierde) Yesterday Was Forever weinig anders dan zichzelf...
2018
Album
Patrick Bruel Ce soir on sort
Bruel verrast ons met een nieuwe sound. Ook is dit zijn meest geëngageerde album tot nu toe. Bruel had de behoefte een nieuw begin te maken. Aan zijn vertrouwde schrijversteam voegde hij de jongelingen Mickaël Furnon (van Mickey 3D ) en singer-songwriter Vianney toe. Het resultaat is een verfrissend geluid met regelmatig een dikke bas en electropop-arrangementen. Krachtige en optimistische muziek, ondanks de soms zware onderwerpen die besproken worden. In het titelnummer bezingt hij de herdenking...
2018
Album
Jim James Uniform distortion
‘Let’s rock!’ roept Jim James in het nummer You Get To Rome en die aansporing vat dit album mooi samen. De albumtitel verraadt het al een beetje, maar Jim James heeft zijn distortionpedaal ontdekt. Daarmee laat hij zijn elektrische gitaar woest janken. De zanger zingt voor zijn doen ook een stuk lager dan we van hem gewend zijn. Uniform Distortion lijkt een ode aan de gierende indierock uit de jaren 90 enerzijds (hallo, Dinosaur Jr. ) en de stampende boogierock van de jaren 70 (hee, Creedence !)...
2018
Album
Richard Reed Parry Quiet river of dust
Het solowerk van Arcade Fire -lid Richard Reed Parry contrasteert zich met dat van de band door een meer naar binnen gerichte aanpak. Eerder nam Parry de menselijke hartslag als uitgangspunt voor zijn samenwerkingsalbum met Aaron en Bryce Dessner , Nico Muhly en Kronos Quartet . Op Quiet River Of Dust Vol. 1 brengt de Canadese multi-instrumentalist een ode aan de natuur. Hier horen zowel de pracht en praal, als het onstuimige karakter van Moeder Natuur bij. De intro van het openingsnummer lijkt wel...
2018
Album
Needlepoint The diary of Robert Reverie
Het is altijd 1969 in de wereld van de fictieve figuur Robert Reverie. Dat lijkt het verhaal te zijn dat zijn scheppers van het Noorse kwartet Needlepoint willen vertellen op The Diary Of Robert Reverie. Een conceptalbum dat moet zijn ontstaan op een dieet van de vroege progrock die grofweg tussen 1968 en 1970 floreerde. Onvermijdelijk schieten daarbij vele namen door het hoofd: de jazzy Canterbury-rock van Caravan en The Soft Machine , de ontregelde droommuziek van Syd Barretts Pink Floyd , het...
2018
Album
Rhye Blood
Een oude wijsheid zegt dat je een boek niet op z’n kaft moet beoordelen. Maar soms vertelt een cd-hoes toch echt precies wat voor vlees er in de kuip zit. Eén blik op de (originele) hoes van Appetite for Destruction van Guns n’ Roses, of The Dwarves’ Blood Guts & Pussy en je weet: dit wordt hard, goor en vrouwonvriendelijk. Wat dit te maken heeft met Blood? Kom ik zo op. Eerst de feiten: Blood is het tweede album van de Canadees Mike Milosh, die na het vertrek van Robin Hannibal in z’n uppie Rhye...
2018
Album
Doyle Bramhall II Shades
De generatie muzikanten die successen vierde in de jaren 60 en 70 zat ook op een andere vlak niet stil. Zo kan het zijn dat er in de vroege 21e eeuw een hele generatie is van muzikanten met een beroemde vader en/of moeder. Kijk maar naar Adam Cohen , Jakob Dylan of Sean Lennon . De vader van Doyle Bramhall was een bluesmuzikant en niet zo beroemd als Dylan of Lennon . Wellicht gaf hij zijn zoon daarom ook zijn eigen voornaam mee. Dit is dus een album van de jonge Doyle Bramhall, die onder meer speelde...
2018
Album